Արարատ Դավթյան, Կարլեն Ասլանյան, ԵՊՀ Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ուսանողներ Տեղեկագիր 14  Շուրջ մեկ տարի է` կառավարության 3-րդ շենքի առաջին հարկում գործում է Տեղեկատվական կենտրոնը (ՏԿ), որը, սակայն, ինչպես ցույց են տալիս մեր դիտարկումները, իր գործառույթներն իրականացնում է թերի: Շենքում տեղակայված 7 նախարարությունները եւ Ազգային վիճակագրական ծառայությունն այստեղ ունեն ներկայացուցիչներ, որոնք հիմնականում քաղաքացուն ուղղորդում են, թե տվյալ խնդրով կոնկրետ ուր գնա, ոչ թե տալիս են քաղաքացու փնտրած տեղեկությունը:«Ի՞նչ են անում որ. հարցնում են` ում մոտ ես գնում, զանգում ճշտում են` կարող է ընդունի, եթե կարող է, անձնագիրդ վերցնում անցաթուղթ են տալիս, որ բարձրանաս վերեւ,- ասում է 62-ամյա Ա. Մկրտչյանը եւ հավելում,- էսքան եկել հասել եմ, կարող եմ երկու հարկ էլ բարձրանամ ու իմանամ` պաշտոնյան տեղում է, թե տեղում չի»: ՏԿ-ն ստեղծվել է մեծ Բրիտանիայի միջազգային զարգացման նախարարության եւ «Հայաստան-հանրային ոլորտի բարեփոխումների ծրագիր» ընկերության ֆինանսավորմամբ եւ ի սկզբանե կոչված էր ապահովելու քաղաքացիների պաշտոնական տեղեկատվություն ստանալու հնարավորությունը` առանց պաշտոնյաների հետ հանդիպման: Աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի նախարարության հասարակայնության հետ կապերի բաժնի պետ Հ. Խաչատրյանի խոսքերով` կենտրոնն այսօր ավելի շատ անցակետի ֆունկցիա է կատարում եւ ինֆորմացիա է տրամադրում այնքանով, ինչքանով որ նախարարություններն ունեն տպագիր նյութեր` ուղեցույցներ, գրքույկներ, տեղեկաթերթիկներ: Իսկ կոնկրետ հարց ու պատասխանի առումով, ըստ նրա, գոյացած հերթերի պարագայում տարածքի նեղ լինելը շատ հաճախ ֆիզիկապես հնարավորություն չի տալիս քաղաքացուն անմիջականորեն շփվել պատասխանատուի հետ: «Շատ լավ կլիներ, որ ինֆոկենտրոնի աշխատակիցը համակարգչային բազայում ունենար այցելուին հուզող հիմնական հարցերի պատասխանները եւ տեղում անհրաժեշտ հատվածը եւ քաղվածքը տպեր ու տրամադրեր նրան»,- ասում  է Հ. խաչատրյանը: «Հայաստան-հանրային ոլորտի բարեփոխումների ծրագրի» աշխատակից Մ. Թովմասյանն էլ նշում է, որ շահագործումից հետո կենտրոնի տերն ու տնօրենը նախարարություններն են: Ըստ նրա` այսօր ՏԿ-ն արդեն լուրջ առաջխաղացում գրանցել է եւ իր ընդունարանային ֆունկցիան ամբողջապես իրականացնում է. նախ` կենտրոնի շնորհիվ նախարարություններում պատահական մարդիկ այլեւս չեն հայտնվում (ՏԿ-ի հետ գրեթե միաժամանակ սկսեց գործել նաեւ անցագրային ռեժիմը եւ անցագրի տրամադրումը դարձավ կենտրոնի հիմնական ֆունկցիաներից), երկրորդ` այցելուին հստակ ուղղորդում են, եւ նա այլեւս ստիպված չէ բազմաթիվ դռներ ծեծելով պարզել, թե անհրաժեշտ տեղեկատվությունը ո՞ր պաշտոնյան պետք է տա: Եվ երրորդ` կենտրոնի աշխատակիցը համակարգչում գրանցում է դիմողի անուն-ազգանունը, հարցը եւ հարցման ամսաթիվը, ինչը հնարավորություն է տալիս նախարարություններին հստակ իմնալու, թե ինչպիսի խնդիրներ են հիմնականում մտահոգում իրենց շահառուներին: Մ. Թովմասյանը շեշտում է նաեւ, որ Տեղեկատվական կենտրոնը որպես այդպիսին լինելու պոտենցիալը լիովին ունի եւ իրականության սահմաններում միանգամայն օպտիմալ գործում է: Իրականությունը սակայն այն է, որ նախարարություններն այցելուների հետ հաղորդակցության քաղաքականության մեջ շատ լուրջ կաղում են. «Մենք վերջերս դասընթացներ կազմակերպեցինք նույն հանրային կապերի եւ մամլո քարտուղարության ներկայացուցիչների համար, եւ հստակ էր, որ նրանք իրենց գործունեության հիմնական ոլորտը տեսնում են մամուլի միջոցով կապը հասարակության հետ, որն ավելի շատ միակողմանի է, քան հետադարձ: Իսկ կոնկրետ կապը շահառուների` իրենց այցելուների հետ նեղ անկյան տակ նրանք չեն դիտարկում»,- ասում է նա, ընդգծելով, որ իրենք այդ բացը լրացնելու ուղղությամբ աշխատանքներ տանում են, ու կենտրոնն ինքն ուղղակի եւ անուղղակի ազդեցությամբ այս գործում կատարում է դրական դեր: Ինչ վերաբերում է տեսակետին, որ ՏԿ-ն իր ողջ կարողություններն իրականացնելու ճանապարհին բավականին դանդաղում է, Մ. Թովմասյանը գերադասեց մեղավորներ չփնտրել եւ ոչ էլ չշահագրգռված կողմ համարել կառավարությանը կամ նախարարություններին` բավարարելով միայն հետեւյալ ձեւակերպմամբ. «Բոլոր ներգրավված կողմերը կարող են ուղղակի ավելի ակտիվ աշխատել»: Հ.Գ. Պաշտոնական տեղեկատվությունը քաղաքացիների համար մատչելի դարձնելու առաքելությամբ ստեղծված Տեղեկատվական կենտրոնն ինքը մատչելի է ոչ բոլոր քաղաքացիներին: Եթե կառավարության 3-րդ շենք տեղաշարժման խնդիրներ ունեցող հաշմանդամները կարող են բարձրանալ թեքահարթակի միջոցով, ապա շենքի ներսում` մուտքից մինչեւ վերելակ եւ ՏԿ տանող աստիճանները նրանց համար անհաղթահարելի են: Հ. Խաչատրյանն ասում է, որ հաշմանդամներին կարելի է բացառություն անել եւ թույլ տալ շենք մտնել հետեւի` ծառայողական դռնով, ինչին դեմ է 1-ին խմբի հաշմանդամ Զ. Բաթոյանը («Հույսի կամուրջ» հ/կ). «Ինչու՞ հաշմանդամին առանձնացնել. անհատական մոտեցում ցուցաբերել չի նշանակում մարդուն մյուսներից առանձնացնել, այլ պետք է հնարավորություն եւ պայմաններ ստեղծել, որպեսզի նա եւս իրեն լիարժեք զգա»,- ասում է նա: Ինչեւէ, տեղեկացնենք, որ սոցապ նախարարությունում հավաստիացրին, թե նախատեսված է եւ շուտով կկառուցվեն հենասանդուղքներ, ինչը գոնե մասնակի կլուծի խնդիրը, իսկ Մ. Թովմասյանն էլ վստահեցրեց, որ խնդիրը լիովին լուծելու համար իրենք համապատասխան պաշտոնյաների հետ վարում են բանակցություններ: